एक दिन भारण्ड धेरै भोकाएका थियो र केही खान खोजिरहेका थियो । त्यसपछि एउटा टाउकोले एउटा धेरै सुन्दर फल देख्यो। हतार हतार फलको नजिक गएर खान थाल्यो । यस्तो स्वादिष्ट फल उसले जीवनमा कहिल्यै खाएको थिएन। उसले भन्यो, “वाह ! यो स्वर्गको बगैंचा जस्तै स्वादिष्ट फल हो, र यसलाई खाँदा मलाई स्वर्गीय आनन्द मिल्छ! ”
यो सुनेर अर्को टाउकोले भन्यो, "यस फलको केही अंश मलाई पनि देऊ। म पनि स्वाद लिन चाहन्छु।"
सुरुमा टाउकोलाई यो कुरा मन परेन । उसले भन्यो, “तिमीले बिर्सदैछौ कि हाम्रो एउटै पेट छ । मैले खाएँ भने तिमीलाई पनि सन्तुष्टि मिल्छ।" तर अर्को टाउकोले फेरि फल खाने इच्छा व्यक्त गर्यो, उसले त्यो फल चाख्न चाह्यो। त्यसमा पहिलो टाउकोले रिसाउँदै भन्यो, "म खाना खोज्दै थिएँ, त्यसैले यो फल पाएँ। यो फल खाने अधिकार मलाई मात्र छ। तिम्रो भोक पनि मेटिन्छ, यसैमा खुसी हुनुपर्छ। यदि तिमी फलफूल खान चाहन्छौ भने आफैले प्रयास गर्न सिक। यति भन्दै उसले आफैंले पुरै फल खायो ।
अर्को टाउको धेरै दुख्यो। उसलाई दुःख लाग्न थाल्यो र बिस्तारै मनमा बदलाको भावना जाग्न थाल्यो । एक दिन फेरि सानो कुरामा झगडा भयो, र अर्को टाउकोले बदला लिने निर्णय गर्यो।
त्यो पोखरीको छेउमा एउटा विषालु फलफूल थियो । ऊ रिसाएर उठ्यो र ती फलहरू खान थाल्यो। पहिलो टाउकोले करायो, “के गर्दैछौ ? यी फलहरू विषाक्त हुन्छन्। तिनीहरूलाई नखाऊ।"
अर्को टाउकोले भन्यो, "म जे चाहन्छु त्यो खान्छु। मलाई रोक्ने तिमी को हौ?"
पहिलो टाउकोले उसलाई बुझाउन र रोक्न धेरै प्रयास गर्यो, "तिमी पागल भइसकेका छौ, यो विषालु फल खायौ भने हामी दुबै मर्नेछौ।" तर अर्को टाउको त्यस फलफूललाई एकपछि अर्को गरी खाँदै थियो । केही बेरमै भारण्ड नामको त्यो अनौठो दुई टाउको भएको चरा भुइँमा बेजान पल्टियो !
कथाको नैतिक पाठ:- परिवारका सदस्यहरू, विशेष गरी दम्पतीहरू भारण्ड जस्तै एक चरा हुन्। एकअर्काको भावनाको कदर गर्दै, एकअर्काको भावनालाई सम्मान गर्दै मिलेर बस्दा आकाशको उचाइ छुन सकिन्छ । अन्यथा, परिवार नै बोझ हुन्छ र समाप्त हुनसक्छ।
